Ιταλία - Davide Emanuele Iannace (Eurobull) Η βία...

Το ελληνικό παράρτημα του TNF υποστηρίζει την καμπάνια της JEF Europe #DemocracyUnderPressure , η οποία φέτος θα διεξαχθεί από τις 18 έως τις 25 Μαρτίου.

Ιταλία - Davide Emanuele Iannace (Eurobull)

Η βία σε μια φωτογραφία

Ο πόλεμος δεν αλλάζει ποτέ, το ίδιο και η ανθρώπινη φύση. Η βίαιη εισβολή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έδειξε στον δυτικό κόσμο πόσο εύθραυστη είναι η ειρήνη που κατασκεύασε γύρω από τα σύνορά του - γιατί η θλιβερή αλήθεια είναι ότι η ειρήνη ήταν πραγματικότητα μόνο στο φρούριό μας, ενώ οι συγκρούσεις συνεχίζονται σε κάθε άλλη ήπειρο. Η πιο σοκαριστική πραγματικότητα σχετικά με τις σύγχρονες συγκρούσεις δεν είναι μόνο τα ισχυρά όπλα που αναπτύσσονται, αλλά κυρίως η πορνογραφία της βίας που ακολουθεί. Κατακλυζόμαστε από εικόνες και βίντεο βίας, πραγματικής βίας. Τα Drones καταγράφουν την καταστροφή οχημάτων και θέσεων πυροβολικού- κάμερες έδειχναν σε πραγματικό χρόνο νοσοκομεία να γκρεμίζονται σαν κάστρα στην άμμο. Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το ρεπορτάζ, ως μέσο αποτύπωσης των ειδήσεων, αναφοράς και ενημέρωσης του πληθυσμού. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι κυριολεκτικά κορεσμένα από εικόνες και βίντεο από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις, γεγονός που από τη μία πλευρά φαίνεται να καυτηριάζει την ίδια τη σύγκρουση, να εξομαλύνει τη βία- την ίδια στιγμή, φαίνεται να παραχωρεί σε κάθε άνθρωπο το δικαίωμα να σχολιάζει, να μιλάει, να αμφισβητεί - αυτό είναι αλήθεια, αυτό είναι ψέμα, αυτό δεν είναι σωστό, αυτό είναι δίκαιο. Ενώ στη Ρωσία η κυβέρνηση προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις της να σταματήσει τη διάχυση κάθε είδους πληροφορίας για την εισβολή, στη Δύση -και όχι μόνο εκεί- υπάρχει μια συνεχής ροή οπτικοακουστικού υλικού που προέρχεται από τις αμφισβητούμενες περιοχές. Αυτή είναι η έννοια της ελευθερίας του λόγου και του τύπου; Δεν το νομίζω. Νομίζω ότι χάνουμε την ικανότητά μας να βλέπουμε μια τραγική πραγματικότητα και να κατανοούμε τη δυστυχία της. Αντ’ αυτού, απλώς την παρακολουθούμε πίσω από τις οθόνες μας σαν να πρόκειται για μια ταινία, ένα βιντεοπαιχνίδι, μια εκπομπή, έναν διαγωνισμό reality επιβίωσης, ένα X-Factor, στον οποίο ο νικητής παίρνει τη ζωή του και επιστρέφει στο σπίτι του. Η κατανόηση των ορίων αυτής της θλιβερής προσέγγισης των εικόνων που έρχονται από την Ουκρανία είναι ένα πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας πραγματικά ενημερωμένης κοινής γνώμης σχετικά με τη σύγκρουση και την πραγματική δυνατότητα για τον ευρωπαϊκό πληθυσμό να την προσεγγίσει με τον σεβασμό που της αξίζει, τον σεβασμό που αξίζουν τα θύματα. Το να σταματήσει μια σύγκρουση είναι μια πολιτική επιλογή. Μια πολιτική επιλογή, σε μια δημοκρατική χώρα - όπως η Ιταλία και η ευρωπαϊκή - βρίσκει τον λόγο ύπαρξής της στη βούληση του λαού. Του λαού που αξίζει να γνωρίζει την αλήθεια, αλλά και να τη σέβεται. Κυρίως θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το slideshow με τα πτώματα και τα κτίρια που καταρρέουν, με τα τανκς που εκρήγνυνται με ριπές φωτιάς και τα ελικόπτερα που πέφτουν σαν χιόνι από τον ουρανό. Η κατανόηση της βίας των εικόνων θα συναινέσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν την ίδια τη βία και την ανάγκη να παρέμβουν, να δράσουν, να σταματήσουν την ανούσια βία αυτής της εισβολής. Μόνο αντιμετωπίζοντας πόσο αδιαφορούμε για τον πόνο και την ασχήμια του κόσμου, θα γίνουμε πιθανώς ικανοί να δράσουμε πολιτικά για να επιδιώξουμε τον στόχο μας: μια παγκόσμια ειρήνη, μια παγκόσμια βελτίωση, μια παγκόσμια ικανότητα να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του αύριο. UK - Martin Penov (TNF)

Words and Actions: Η μικτή αντίδραση του Ηνωμένου Βασιλείου στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία

Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια χώρα που ιστορικά υπερηφανεύεται για την υποστήριξή της στον ανθρωπισμό. Η παγκόσμια σκέψη αποτελεί τη βάση του οράματος του Μπόρις Τζόνσον για μια “Παγκόσμια Βρετανία” μετά το Brexit. Μπορεί λοιπόν να φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν δέχεται Ουκρανούς πρόσφυγες χωρίς βίζα. Ενώ οι κοινότητες της διασποράς της Ανατολικής Ευρώπης έχουν ενωθεί για να οργανώσουν συγκεντρώσεις και να φιλοξενήσουν φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, πολλοί αναρωτιούνται γιατί η Βρετανία είναι τόσο επιφυλακτική. Ενώ χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Μολδαβία, έχουν ανοίξει τα σύνορά τους για να δεχτούν πάνω από 3 εκατομμύρια πρόσφυγες, το Ηνωμένο Βασίλειο μόλις στις 14 Μαρτίου άρχισε να χαλαρώνει τους περιορισμούς για τη χορήγηση βίζας, αφού ένα αίτημα προς το Κοινοβούλιο ξεπέρασε τις χίλιες υπογραφές. Η ανταπόκριση ήταν τουλάχιστον απογοητευτική και υπάρχει εμφανές χάσμα μεταξύ των όσων λέει η κυβέρνηση και των όσων πράττει στην πραγματικότητα. Ενώ πολλά κτίρια σε όλη τη χώρα έχουν φωταγωγηθεί στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας, τέτοιες συμβολικές χειρονομίες δεν αντισταθμίζουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε να άρει τις βίζες ή να εφαρμόσει αυστηρότερες κυρώσεις κατά των ολιγαρχών προκειμένου να στοχεύσει τα τεράστια ποσά ρωσικού χρήματος στο Λονδίνο. Η αδράνεια των κυβερνήσεων επικρίθηκε ανοιχτά από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος σημείωσε ότι η Βρετανία θα πρέπει να ανταποκριθεί στις “μεγάλες δηλώσεις” της. Το νέο πρόγραμμα “Σπίτια για τους Ουκρανούς” έχει επίσης δεχθεί αρκετή κριτική, καθώς επιρρίπτει την ευθύνη στους Βρετανούς πολίτες που κλήθηκαν να φιλοξενήσουν εθελοντικά πρόσφυγες, καθιστώντας τους Ουκρανούς εξαρτημένους από την καλή θέληση των ξένων και ανοίγοντάς τους το ενδεχόμενο εκμετάλλευσης. Ανεξάρτητα από την κριτική, η κυβέρνηση είναι απίθανο να αλλάξει σύντομα τη στάση της. Η εχθρότητα απέναντι στη μετανάστευση δεν είναι κάτι καινούργιο για τη βρετανική πολιτική, με τους Ανατολικοευρωπαίους να μοιράζονται όλοι ένα ιστορικό στοχοποίησης από τους Βρετανούς λαϊκιστές και τα διαβόητα δεξιά μέσα ενημέρωσης. Το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα έχει επίσης μια μακρά ιστορία αποδοχής δωρεών από πλούσιους Ρώσους χρηματοδότες, αποθαρρύνοντας την κυβέρνηση από το να ακολουθήσει το καθεστώς κυρώσεων της ΕΕ. Καθώς η κρίση βαθαίνει, θα χρειαστεί περισσότερη συνεργασία και ενότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει πραγματικά να επιδιώξει ένα παγκόσμιο μέλλον και να διατηρήσει μια καλή σχέση με τους γείτονές του, θα πρέπει να υιοθετήσει τη στάση της υπόλοιπης ηπείρου απέναντι στη ρωσική κυβέρνηση και να επιδείξει ένα ενιαίο ευρωπαϊκό μέτωπο για να υποστηρίξει τον αγώνα της Ουκρανίας για ελευθερία.

Πορτογαλία - Afonso Morango (TNF)

Στις 26 Φεβρουαρίου, όπως ολόκληρη η Ευρώπη και ο κόσμος, η Πορτογαλία ξύπνησε από τον ήχο των σαλπίγγων του πολέμου στην Ουκρανία. Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος και, για άλλη μια φορά, μια ένοπλη σύγκρουση σε παγκόσμια κλίμακα απειλεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Τη δεκαετία του 1990, η κρίση στην Ουκρανία οδήγησε πολλούς Ουκρανούς να μεταναστεύσουν στην Πορτογαλία. Σήμερα είναι περίπου 28 χιλιάδες, αλλά το 2008 ήταν περίπου 80 χιλιάδες. Υπάρχουν ακόμη 11 έως 12 χιλιάδες που έχουν ήδη διπλή υπηκοότητα και, ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνονται στις στατιστικές της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Συνόρων. Για πολλούς, τέτοια είναι η ενσωμάτωση στα λουζιτανικά εδάφη, που το μόνο πράγμα που καταγγέλλει τους Ουκρανούς είναι η προφορά τους.

Ως εκ τούτου, και παρόλο που η Πορτογαλία είναι η δυτικότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ένας πόλεμος που ανησυχεί τους περισσότερους Πορτογάλους με ιδιαίτερο τρόπο. Η Ουκρανία δεν υπήρξε ποτέ ξένη προς εμάς και τώρα, ως Ευρωπαίοι, βλέπουμε την ήπειρό μας να δέχεται επίθεση από έναν δικτάτορα που αναζητά καταστροφή και διαταραχή.

Η κοινή γνώμη στην Πορτογαλία συγκλίνει σε μεγάλο βαθμό και, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα καταδικάζει απερίφραστα τη δράση του Πούτιν. Σε τοπικό επίπεδο, οι προσπάθειες αλληλεγγύης των πορτογαλικών οικογενειών είναι ορατές, προσπαθώντας να βοηθήσουν τους ευρωπαίους γείτονές μας που υποφέρουν κάτω από το παραλήρημα ενός εγκληματία πολέμου και γιου του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Δεκάδες συλλογές αγαθών οργανώνονται κάθε μέρα κι ακόμη και οι πιο απρόθυμοι Πορτογάλοι δίνουν τώρα προσοχή στις ειδήσεις που αγγίζουν αυτόν τον τρομερό και καταστροφικό πόλεμο.

Πολωνία - Wojciech Zajączkowski (Kurier Europejski)

Στην περίπτωση της Πολωνίας, το διαρκές ερώτημα σχετικά με τους δεσμούς μεταξύ της δημοκρατίας και του πολέμου έχει πρόσφατα αποκτήσει νέα σημασία όταν ο πρωθυπουργός Mateusz Morawiecki και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Jaroslaw Kaczynski ταξίδεψαν στο Κίεβο για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.

Για μια ημέρα υπήρχε ένα αίσθημα συνολικής συναίνεσης που κυρίευε τη δημόσια συζήτηση - οι αμαρτίες του Νόμου και της Δικαιοσύνης έχασαν το νόημά τους και ο Kaczynski εκπροσωπεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι δυνατόν να υποστηρίξουμε την κυβέρνηση σε ορισμένους τομείς και να την επικρίνουμε σε άλλους; Ο ίδιος ο Kaczynski είναι υπεύθυνος για την καταστροφή της πολωνικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Εξαιτίας του, οι γυναίκες στερούνται βασικών αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και η ΛΟΑΤΚΙ + κοινότητα εκφοβίστηκε από την αστυνομία το καλοκαίρι του 2020.

Αλλά τη στιγμή του κινδύνου ή της θλίψης, οι Πολωνοί έχουν μια μοναδική ικανότητα να επανενωθούν και να ξεχάσουν προσωρινά τις συνεχιζόμενες διαφορές. Αυτό συνέβη το 2005, το 2010 και έτσι έγινε και σήμερα. Όπως και στις 18 Μαρτίου, δύο εκατομμύρια πρόσφυγες από την Ουκρανία εισήλθαν στην Πολωνία. Η κοινωνία των πολιτών συνεχίζει να τους παρέχει στέγη και οποιαδήποτε βοήθεια χρειάζονται. Η κυβέρνηση ψήφισε νόμο που επιτρέπει την ταχεία απονομή των αριθμών κοινωνικής ασφάλισης (PESEL) στους πολίτες της Ουκρανίας. Είναι εντάξει να υποστηρίζει κανείς την κυβέρνηση σε περιόδους κρίσης. Είναι σημαντικό να μην ξεχάσει να την κρατά υπόλογο σε καιρούς ειρήνης.

Ελλάδα - Pinelopi Katsigianni, Marillie Giannakopoulou

Η Ελλάδα και η Ουκρανία, εδώ και πολύ καιρό, έχουν μοιραστεί πολλά κοινά. Οι παραδόσεις, ο πολιτισμός και η θρησκεία αυτών των δύο χωρών συνέβαλαν επίσης στην οικοδόμηση ισχυρών διπλωματικών σχέσεων. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι ένας από τους κύριους υποστηρικτές της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι η αντίδραση της Ελλάδας θα ήταν υποστηρικτική προς την Ουκρανία. Καταρχάς, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι "κανείς δεν περίμενε τον Πρόεδρο Πούτιν να λάβει την απόφαση να εισβάλει στην Ουκρανία, παρόλο που είχαμε μια ανακοίνωση, κυρίως από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, ότι αυτό σχεδίαζε [...] Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο Πρόεδρος Πούτιν επέλεξε να εισβάλει σε μια δημοκρατική ανεξάρτητη χώρα, να παραβιάσει το απαραβίαστο των συνόρων και να επιβάλει αποτελεσματικά τον δικό του τρόπο ζωής σε μια γειτονική χώρα [...]” Επιπλέον,η Ελλάδα έστειλε αμυντικά υλικά (δύο C-130) προκειμένου να απαντήσει στην αίτηση της Ουκρανίας για πρακτική αλληλεγγύη. [1]

Εκατομμύρια Ουκρανοί πρόσφυγες αναζητούν ένα ασφαλές μέρος για να περάσουν τη νύχτα χωρίς τον εκκωφαντικό ήχο του βομβαρδισμού και τις σειρήνες του πολέμου. Ο πρόσφυγας - είναι αδύνατον να αντιληφθούμε τη σημασία του αν δεν το έχουμε βιώσει. Και όμως, αν και είναι μια κατάσταση που είναι εξίσου οδυνηρή για κάθε άνθρωπο, η φυλετική και θρησκευτική διάκριση κάνει ακόμη μια φορά την εμφάνισή της στην ελληνική τηλεόραση. Ένας Έλληνας βουλευτής, χαρακτηρίζοντας τη δήλωσή του ως “κυνική και πολιτικά ανορθόδοξης”, δε δίστασε να δηλώσει στην εθνική τηλεόραση ότι “”Εδώ δεν μιλάμε για μια σφαγή σε ένα μακρινό μέρος κάπου στα βάθη της Αφρικής με αλλόθρησκους αλλά να το πω τελείως κυνικά ξέρω ότι ακούγεται πολιτικά ανορθόδοξο, αλλά για χριστιανούς, λευκούς, ευρωπαίους που είναι από μας, προέρχονται από εμάς“”. Μια άποψη που δυστυχώς βρίσκεται σήμερα στην Ελλάδα όπου ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία υπάρχουν στην καθημερινή ζωή της χώρας. Επιπλέον, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος δήλωσε ότι οι Έλληνες που πέθαναν στην Ουκρανία σκοτώθηκαν από τη ρωσική φωτιά και “Ορθόδοξες βόμβες σκότωσαν Ορθόδοξους εκπατρισμένους”.

Παρά το συντηρητικό σχολιασμό, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς όπου η δημοκρατία βρίσκεται υπό πίεση, η αλληλεγγύη με τους Ουκρανούς εκφράστηκε μαζικά στην Πλατεία Συντάγματος, στην καρδιά της Αθήνας, όπου τα αντιπολεμικά συνθήματα “Σταματήστε τον Πούτιν” και “Σταματήστε τον πόλεμο” ακούστηκαν δυνατά την πρώτη ημέρα του Μαρτίου από ένα πλήθος διαδηλωτών. Ταυτόχρονα, η στήριξη της χώρας εκφράζεται επίσης ενεργά, καθώς 8.000 Ουκρανοί πρόσφυγες έχουν ήδη φτάσει στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Υπουργείο Προστασίας των Πολιτών.

Εν κατακλείδι, η αντίδραση της Ελλάδας ήταν αξιοσημείωτη και σημαντική, όσον αφορά τις περιστάσεις. Η δημοκρατία απειλείται σε ένα μέρος κοντά στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ενεργήσει μονομερώς. Ωστόσο, όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να συνεχίσουν να αντιδρούν έντονα και γρήγορα